O tym, że mamy niesamowicie zdolną młodzież, nie trzeba nikogo przekonywać. W 3W wierzymy, że przyszłość jest w rękach młodych naukowców, a ich odkrycia mogą zmienić świat. Dlatego, już po raz drugi, postanowiliśmy wesprzeć organizatorów konkursu Studencki Nobel, jedynego ogólnopolskiego programu stypendialnego, który realizowany jest przez - i dla studentów. Rywalizacja odbywała się w dziewięciu kategoriach, które wpisują się w powszechne trendy innowacyjności i inwestowania w kapitał ludzki.
Nagrodę specjalną w kategorii 3W otrzymała Patrycja Grabowska, studentka na kierunku Chemia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, która pracuje nad pozyskaniem katalizatorów do procesu produkcji zielonego wodoru.
Bank Gospodarstwa Krajowego był partnerem strategicznym wydarzenia. Nagrodę w kategorii specjalnej - 3W wręczyłMarek Zieliński, dyrektor Biura Innowacji 3W w BGK. Podczas gali wręczenia nagród uzasadniał przyznanie nagrody w następujący sposób: – Zielony wodór produkowany w procesie bezemisyjnym, przy użyciu odnawialnych źródeł energii, jest szansą na dekarbonizację gospodarki. Aby w pełni wykorzystać jego możliwości niezbędne jest obniżenie kosztów jego produkcji. Dlatego postanowiliśmy wyróżnić pracę, która skupia się na poszukiwaniu rozwiązania tego problemu.
A co o swoich osiągnięciach mówi sama laureatka? Zapytaliśmy Patrycję o szczegóły jej badań oraz o plany na przyszłość. Zachęcamy do lektury poniższego wywiadu.
Wygrałaś kategorię specjalną 3W, czy słyszałaś wcześniej o Idei 3W?
O Idei 3W pierwszy raz usłyszałam już jakiś czas temu, na studiach licencjackich. Uważam, że jest to inicjatywa, która ma wielki wpływ na popularyzację zielonej przemiany. Bardzo istotne jest budowanie środowiska, w którym biznes, nauka i administracja mogą się spotkać i porozmawiać o swoich potrzebach związanych z budowaniem zrównoważonej przyszłości. Miałam przyjemność uczestniczyć w Kongresie 3W, podczas którego odebrałam nagrodę za I miejsce w konkursie 3W: woda, wodór, węgiel - na pracę licencjacką.
Odnawialne źródła energii określane są alternatywą dla świata. Energia słoneczna czy wiatrowa są nam już doskonale znane, nieco mniej wiemy na temat wodoru. W czym tkwi jego potencjał i jakie są wyzwania?
Wodór jako nośnik energii jest niezwykle czysty, ponieważ jego spalanie nie emituje CO2, a jedynie wodę. Może być używany w wielu sektorach, takich jak transport, przemysł czy energetyka. Może też służyć do magazynowania nadmiaru energii z odnawialnych źródeł, co pomaga w zarządzaniu zmiennością produkcji energii słonecznej i wiatrowej. Największym wyzwaniem związanym z produkcją zielonego wodoru są koszty, które są generowane między innymi przez katalizatory niezbędne do przebiegu procesu elektrolizy wody. Dlatego tak istotne jest poszukiwanie rozwiązań, które obniżą koszty produkcji tego zasobu.
Twoja praca badawcza polega na znalezieniu tańszych katalizatorów do procesu produkcji zielonego wodoru – czy możesz wytłumaczyć, w jaki sposób mogą one obniżyć koszty jego produkcji?
Zielony wodór jest pozyskiwany w procesie elektrolizy wody. Jest to proces, w którym przy udziale energii elektrycznej cząsteczka wody jest rozszczepiana na wodór i tlen. Aby zwiększyć wydajność oraz zredukować koszty takiego procesu konieczne są katalizatory, które obniżają potencjał elektryczny niezbędny do przebiegu procesu. Aktualnie jako katalizator stosuje się głównie platynę, która jest bardzo droga, jej zasoby są ograniczone, a utylizacja i recykling zaawansowane. Z tego powodu w swojej pracy staram się uzyskać katalizatory, które będą wykazywały wysoką aktywność elektrokatalityczną, a jednocześnie niższy koszt pozyskania niż platyna.
Jesteś jeszcze studentką, ale posiadasz już spory dorobek naukowy, jaki jest twój przepis na sukces?
Mój przepis na sukces opiera się na kilku filarach. Pierwszym z nich jest to, że praca nad zielonym wodorem jest również moją pasją. Pasja do tego, co robię, sprawia, że jestem gotowa poświęcić czas i wysiłek na zgłębianie wiedzy i prowadzenie badań. Kolejnymi niezbędnymi elementami są systematyczność, dobra organizacja czasu, a także proaktywna postawa. Mam także szczęście mieć wsparcie wspaniałej mentorki – dr hab. Anny Ilnickiej, prof. UMK, która zawsze służy dobrą radą i wskazówkami. Sukces, to także wynik wsparcia, które otrzymuję od bliskich oraz determinacji w dążeniu do osiągania wyznaczonych celów.
Patrząc na Twoje osiągnięcia nie możemy nie zadać tego pytania – co przed Tobą? Jakie masz plany?
Nadal jestem na etapie, na którym kształtuję swoją ścieżkę zawodową, ale chciałabym, żeby moja praca była związana z nauką. W przyszłości nadal zamierzam rozwijać technologie wodorowe.
Jakbyś mogła dać jedną radę innym studentom i Twoim rówieśnikom, co by to było?
Znajdź swoją pasję i nie bój się za nią podążać.
Dziękujemy za rozmowę.
Załączniki
